Nowe trendy w montażu okien

Ryszard Biesak, Torys

Przy budowie różnych obiektów coraz więcej naszej uwagi pochłania wybór materiałów i technologii zapewniających jak najmniejsze straty energii w okresie eksploatacji budynku. Powszechnie wiadomo, że pod tym względem „najsłabszymi” elementami są dachy i otwory okienno-drzwiowe, przez które ucieka najwięcej ciepła.

 

Niestety, kiedy dochodzi do konieczności rozważenia problemów związanych z energooszczędnością stolarki okiennej, wysiłki inwestorów nagminnie kończą się na wyborze tych o jak najlepszych parametrach termoizolacyjnych, bez uwzględniania wagi sposobu ich osadzenia. W efekcie oszczędności, osiągnięte (przynajmniej w przewidywaniach) dzięki zakupowi nawet bardzo dobrych okien, przy nieodpowiednim montażu są pozorne, a straty energii pogłębiają się z każdym rokiem. Często mamy na przykład zastrzeżenia dotyczące zimnego glifu z odczuwalnym, pozornym, powiewem zimnego powietrza, upatrując źródło problemu w nieszczelności skrzydła. A to nie zawsze jest prawdą. Zjawisko to spowodowane jest najczęściej postępującą degradacją warstwy uszczelnienia na styku okna ze ścianą. Zapobiec można mu na kilka sposobów, stosując nowoczesne technologie osadzenia okien.

Ciepły montaż

Często nazywa się tak montaż warstwowy. W metodzie tej warstwę uszczelniającą z pianki poliuretanowej, która jest głównym izolatorem, osłania się taśmami: paroszczelną od strony pomieszczeń i paroprzepuszczalną od strony zewnętrznej. Stanowiąc dodatkową izolację, taśmy przede wszystkim regulują wilgotność ściany. To bardzo ważne, ponieważ pojawienie się wilgoci w ścianie powoduje znaczne obniżenie parametrów zarówno termicznych, jak i akustycznych otworu okiennego. Taśma paroszczelna powoduje zatrzymanie wilgoci działającej na okno od strony wewnętrznej oraz tej, która pojawia się w warstwie uszczelniającej z pianki poliuretanowej, uniemożliwiając jej dalsze przenikanie w kierunku pomieszczeń. Taśma paroprzepuszczalna zaś umożliwia jej odprowadzenie na zewnątrz budynku. Ponadto chroni warstwę pianki przed opadami atmosferycznymi.

Oprócz taśm wewnętrznych i zewnętrznych dostępne są również taśmy uniwersalne, które spełniają powyższe warunki w zależności od sposobu ich przyklejenia.

Problematyczne uszczelnienie okna z węgarkiem wykonanym z cegły lub warstwy ocieplenia w technologii ciepłego montażu rozwiązuje się przez zastosowanie taśmy rozprężnej. Rozprężając się samoistnie, koryguje ona zmianę wielkości szczeliny, której pojawienie się związane jest na przykład z ruchem termicznym okna. Niektóre firmy zalecają stosowanie tego rodzaju taśm jako zamiennika dla pianki poliuretanowej.

I jeszcze jedno, ciepły montaż jest metodą stosowaną od niedawna, a naprawienie nawet drobnych błędów wymaga bardzo dużych nakładów czasowych i finansowych. Jego wykonanie warto więc zlecić wyspecjalizowanej ekipie.

Posadowienie okna w ścianie

Dzięki przeprowadzonym analizom przebiegu izoterm i położenia punktu rosy ustalono, że na termoizolacyjność okna bardzo duży wpływ ma jego miejsce posadowienie w murze. Ustalono jednocześnie jego optymalne położenie, które jest różne w zależności od konstrukcji ściany:

  • w ścianach jednowarstwowych okno powinno być zamocowane w środkowej części ściany. Przemawia za tym maksymalne doświetlenie pomieszczenia i mniejsze wychłodzenie zewnętrznej strony ramy okiennej;
  • w ścianach dwuwarstwowych okno mocujemy, wysuwając je w kierunku zewnętrznej krawędzi warstwy wewnętrznej, czyli muru. Jeszcze lepsze parametry uzyskuje się, wysuwając okno w warstwę ocieplenia;
  • w ścianach trójwarstwowych najkorzystniejsze jest umieszczenie okna w warstwie o najlepszych parametrach termicznych, zwykle jest to warstwa środkowa (ocieplenie). Jeżeli okno jest grubsze od warstwy ocieplenia, licujemy je z jego zewnętrzną stroną.

Montaż w warstwie ocieplenia

Wraz z pojawieniem się technologii montażu okien w warstwie ocieplenia, pojawiły się problemy z zachowaniem jego stabilności w trakcie użytkowania. Rozwiązuje się je na kilka sposobów, mocując okno przy użyciu specjalnych konsol lub profili instalacyjnych (tzw. system Simplex).

Konsole to specjalne kształtowniki metalowe lub tworzywowe. Mocuje się je sztywno do ściany i okna na całym jego obwodzie, co zapewnia jego stabilność oraz precyzyjną regulację położenia ramy.

Profile instalacyjne wykonuje się z materiałów o dużym współczynniku przenikania ciepła (np. ze sprasowanej pianki poliuretanowej z dodatkiem drobin aluminiowych), które mocuje się wokół otworu okiennego. Stanowią one zatem jego przedłużenie, będące podstawą dla montowanego okna. Uzyskuje się dzięki temu i stabilne, i ciepłe połączenie okna.

Profile podparapetowe

Najbardziej newralgicznym miejscem połączenia okna ze ścianą jest część podparapetowa. Wykruszanie się pianki poliuretanowej pod wpływem obciążenia dokonuje się tu najszybciej. Ciekawym rozwiązaniem tego problemu, który od jakiegoś czasu proponuje rynek, jest tzw. ciepły parapet. Jest to specjalnie wyprofilowany podkład wykonany z polistyrenu ekstrudowanego (XPS), charakteryzującego się bardzo dobrą izolacyjnością termiczną, akustyczną, a także wysoką odpornością na działanie wilgoci, twardością i wytrzymałością.

Podkład taki łączy się z ramą okienną na zamek – specjalne wyprofilowane złącze, zapewniające dokładne przyleganie podkładu do ramy. Ponadto większość producentów centralnie pod ramą okienną umieszcza na całej szerokości okna taśmę rozprężną, która dodatkowo zapewnia szczelność.

Podsumowanie

W okresie systematycznego wzrostu cen nośników energii ogrzewania warto dokonać poważnej analizy opłacalności zamocowania okien według nowych metod. Materiały stosowane do różnych technologii montażu energooszczędnego systematycznie tanieją, inwestycja staje się więc coraz bardziej rentowna. Nie można również pominąć faktu zwiększonego komfortu cieplnego oraz mniejszej podatności ścian na powstawanie grzyba. W wielu krajach „ciepły montaż” stał się już standardem.